Աբովյանի ստեղծագործության պատկառելի բաժինն են կազմում առակները, որոնց թիվը 50-ից ավելի է: Առակները ամփոփված են ոչ միայն «Պարապ վախտի խաղալիք»-ում, այլ նաև «Նախաշավիղ»-ում: Նոր չէր առակի ժանրը մեր գրականության մեջ, այն գալիս էր խոր միջնադարից: Սակայն Աբովյանն առաջինն էր, որ մեր նոր գրական
ության մեջ կիրառեց այդ ժանրը՝ դարձնելով իր լուսավորական գաղափարները պրոպագանդելու, ժողովրդի միտքը կրոնական նախապաշարումների կաշկանդումից ազատագրելու, սոցիալական ու ազգային ճնշման դեմ պայքարի նպատակահարմար միջոցներից մեկը: Աբովյանի առակները նոր աստիճան էին մեր առակագրության մեջ ոչ միայն թեմայով և բովանդակությամբ, այլև արվեստով: Նոր երևույթ էր չափածո առակը, մեր միջնադարյան առակը գրված էր բացառապես արձակով: Աբովյանն առանձին ուշադրություն դարձրեց առակների գործող անձերի՝ մարդկանց և կենդանիների տիպականացման վրա: Աբովյանը հիմնովին առակը մաքրեց միջնադարյան մտածողության հատուկ կրոնականությունից՝ տալով աշխարհիկ ու կենդանի շունչ:
- Ժանդ փուշը
- Ֆորթն ու խոզը
- Էշն ու շունը
- Սոխն ու սխտորը
- Աղուէսն ու գէլը
- Աղի գնացող աչառը
- Բարդին /չինարին/ ու վազը
- Էշն ու ձին
- Խոզն ու եզը
- Մշեցի հայն ու ոսկոռի փեշքաշը
- Էշն ու բլբիւլը
- Անքաղաքավարի էշը
- Անցվորականքն ու շունը
- Ալապստրակը ֆորս անելիս
- Կատուն ու մուկը
- Եզն ու շունը
- Զղարի շունը ու ֆիլը
- Ծառը
- Գէլն ու գառը
- Առիւծն ու մոծակը
- Արտուտը իր ծագերովը ու երկնագործը
- Լոռըցիք
- Մոլլա Մասրադնի իշի քուռակը
- Մոլլա Մասրադնի պղինձը
- Զարմանալի մարդիքը
- Մոլլա Մասրադնի ճաշը
- Երկաթակեր մուկն ու աղքատ հարուստը
- Հացակեր փեշը
- Ծառերն ու կացինը
- Չըզրեխը
- Բաքմազ ծախողն ու սալդատը
- Ճրագով ման գալը
- Ձու գողացողը
- Խանը
- Բաղդատի ճամփորդ էշը
- Քոռերը
- Արաբեքը
- Ճգնավորն ու արջը
- Սովամահ շունն ու էշն ու սև ագռավները
- Ճպուռն ու մրջիւնն
- Աղուէս և խաղող
- Սյավ ագռավն և հավն
- Ծույլ էծն ի վերա ճանապարհին
- Երկու բարեկամք և արջն
- Երեք խուլք միմյանց հետ հակաճառին
- Առյուծն, աղվեսն և էշն
- Աղվեսն և ագռավն
- Զարմանալի մարդիկը
- Ծերունին և ագռավն
- Զորություն գինվո
